Puntos de encontro

É preciso re-fundar o galeguismo facéndoo atractivo ao galegos, por moito que sone isto paradoxal.

Máis que nunca, o idioma autóctono de Galicia, un idioma común, como o castelán, para todos os galegos, esta sofrendo agresións inxustificadas, torticeiras, inmorais, trampulleiras e canallas que deben ser paradas nun esforzo común de todolas forzas e entidades galeguistas do país, sexan da póla que sexan.

Máis que nunca, detecto como agroman as defensas do corpus galeguista, como se encetan nos xornais os artigos de denuncia dos atques, de esixencia das "lexítima defensa". Vexo ánimo, tamén albisco posibilidades de consenso, de unión.

Empecemos por aí, polo urxente. De seguro que achamos apoios, moitos. Só hai que procuralos, agachados pola inercia, polo desencanto, pola anemia política.

De aquí cara o ceo

Derechos fundamentales

Cuando se habla del respeto a los derechos civiles de los padres a la hora de poder elegir el idioma de enseñanza de sus hijos, parece que vamos a tener que explicar, una y mil veces, esta "planificada" confusión a la que el PP y adláteres en el embrollo del gallego recurren obsesivamente: se estaría lesionando un derecho fundamental si a alguien en Galicia se le impidiera hablar en castellano en su vida diaria, si fuera discriminado, por ejemplo, laboralmente por ello, o si un niño no recibiera educación del y en castellano. Que yo sepa, esto no ocurre en Galicia... al castellano, por que al gallego -lean el informe de la RAG aquí- es otra historia: no quiero entrar en esta cuestión ahora, no va de esto esta breve entrada, pero, piensen en que idioma elegirían en una entrevista para un puesto de cierta cualificación en (L)A Coruña.

Todo esto, partiendo de la constatación objetiva de que actualmente los niños gallegos disfrutan e sus clases de una presencia testimonial del gallego. ¿Cúal es el problema entonces?

Mi voto al "voto con botas"

Sólo como un pequeño paréntesis en los episodios de refundación del nacionalismo gallego, me permito proponerles una recomendación imprescindible: análisis político fino y divulgación de sociología política, electoral y estadística de altos vuelos para profanos como un servidor; no se lo pierdan.

http://votoconbotas.trincheradigital.com/

Desde aquí, pues, mis respetos al señor Bouza; y mi agradecimiento a Manuel Rivas quien, gracias a un artículo suyo en El País, propició esta agradable epifanía.

BNG: A contrarreforma (II)

Beiras "returns"

O meu admirado Xosé Manuel Beiras volveu á palestra mediática co gallo da incipiente guerra que se está a declarar no BNG por mor dos resultados electorais. a semana pasada xornais como La Voz de Galicia, Vieiros ou A Nosa Terra recollían nas suas edicións dixitais as declaracións feitas en rolda de prensa xunto cos outros membros do Encontro Irmandiño, última aventura liderada polo ex-secretario xeral que busca unha reformulación do BNG que se reencontre co ideario primixenio que guiou o nacemento da Fronte alá polo 82.

Aínda que que a música xa é conocida, os plantexamentos expresados por Beiras, e os similares que virán, de seguro, doutras faccións críticas -Esquerda Nacionalista xa pediu hai máis dunha semana a demisión de Quintana-, cobran agora más relevancia e, se cadra, máis lexitimidade ao corroborar alguns das diagnoses feitas antes dos comicios: fala Beiras de que "hai que recuperar a democracia básica" e para iso "o mesmo aparato vertical non pode pilotar a asemblea". Dito noutras palabras, refundar o nacionalismo desde un asamblearismo de esquerdas, vovéndolle a capacidade de decisión perdida a toda a militancia, e achegarse aos postulados dos movimentos sociais e cívicos. Textualmente, recuperar "a estrutura de fronte interclasista".

BNG: A contrarreforma (I)

Episodio 0: Introito

É evidente que o nacionalismo precisa dun fondo debate acerca do seu funcionamento e do seu posicionamento ante o electorado galego, os últimos resultados así o amostran. Pero eu insisto en outras ideas expresadas xa en entradas previas deste blog: hai que averiguar, con absoluta certeza, que demanda a cidadanía galega do nacionalismo. E saber si é que pide algo, por que un xa ten algunhas dúbidas.

Se resulta que existe unha base sólida -pensemos positivamente que 260.000 votos, máis 20.000 de TEGA, máis os que foron parar ao PSOE e máis ao PP pero con forte sentimento galego- é obvio que algo haberá que facer para mellorar a cuestión. E lembrar que hai que facer propostas para todo un corpus electoral que nunha porcentaxe importante semella moi refractario ao galeguismo.

Pois este debate que eu estou a adiantar, xa escomezou no seo do Bloque a semana pasada, e vai seguir durante esta fin de semana, coa Asemblea extraordinaria, e nos vindeiros meses con "dimes e diretes" variopintos.

Nesta e nas seguintes tres entradas propóñolles as escenas que se van representar na nova ópera bufa" do nacionalismo galego.

Sumando ideas

Non sona mal o manifesto que unha facción, sección ou non-sei-ben-que do PSdeG ven de publicar na Internet recentemente; danse en chamar sumando ideas. De feito, as opinións ou iniciativas do PSOE na Galicia non sonan nunca mal. Bueno, coas contadas excepcións de xente coma Paco Vázquez ou Méndez Romeu. O problema é que, non sonando mal, tampouco sonan ben que se diga, é o de sempre, ren de ren, “nin chicha nin limoná”: haberá algunha persoa que teña lido o manifesto que sexa quen de me concretar cal é a proposta?

O texto está inzado de referencias benintencionadas, con chamadas a unha “serena pero profunda renovación das estruturas organizativas e do modelo de partido” que poida dar paso a un “socialismo galego” que penetre nas estructuras da sociedade galega. Moitos, coma min, reparando nesas liñas, e pensando nun modelo de partido socialdemócrata, moderno, galego e galeguista de seu, non dubidaríamos nin un segundo en asinar cousa tal e facer cola para saca-lo carné.

Mais, ao cabo, se seguimos lendo, o manifesto dirixe o foco á necesidade de reorientar ao partido cara un “socialismo e galeguismo” –todo, polo de agora, todo parece seguir polo camiño da corrección política habitual- que dea resposta ás necesidades -e aquí chega a reviravolta- dunha “Galicia […] sen divisións entre iguais nin imposicións e onde a nosa cultura sexa unha importante oportunidade de proxección exterior.

Semella que no texto confúndense conceptos como “sen divisións entre iguais”, “imposicións”, “a nosa cultura sexa unha oportunidade”, que conducen a unha deliberada ambiguedade e unha impune demagoxia que só pode explicarse desde unha crítica velada ao ex-socio que, desde a miña óptica, supón a confirmación do afastamento “táctico” do PSOE con respecto ao BNG, polo menos en temas de consenso xeral como sempre foron a lengua ou a educación. E confirma tamén canto de politizada e polarizada está a cuestión da lingua. E canto importante é, que causa tantas discusións.

Eu non digo nada: insistía noutra entrada anterior que aqueles que defendemos o galego, sen complexos, crendo na normalización, ou defendendo o famoso decreto, non podemos arrogarnos superioridade moral fronte aos outros. Respecto profundamente a aqueles que asumen un certo darwinismo linguístico apelando aos dereitos das persoas fronte as propias linguas, e non cren na discriminación positiva que, penso eu, necesita con urxencia o galego. Pero vai sendo hora de que os socialistas galegos asuman a sua responsabilidade e presenten un proxecto para o pais, nomeadamente para a lingua galega. Con claridade, sen ambiguidade, sen medos, con clareza. Non se pode aturar esta situación, que se iniciou na lexislatura, co “bi-goberno”, subiu de ton a finais do ano pasado, coa “levantada” do concurso eólico, e tivo funestas consecuncias na campaña electoral, co xirocopernicano de Touriño a unha semana da data electoral. É abondo. Digan a que están a xogar. Mais saiban que, de continuar este debate, tentando tirar réditos del, só significa asumir tácitamente os plantexamentos dos populares, abofé que ben explicitados na campaña, e, ao cabo, consolidar a dialéctica da vítima como verdugo que tanto rédito lle deu ao PP na campaña.

Amizades perigosas

Agora resulta que o PSOE perdeu as eleccións por mor das "compañías peligrosas". Polo visto, a cousa tamén pode deberse a que o BNG foi "pola sua conta", non como PSOE, sempre leal aos nacionalistas, tanto na lexislatura como en campaña, si home si.

Trabucanse os socialistas, moito.

Resulta que a culpa de todo é asociarse con nacionalistas, xente perversa, "taimada", que quere máis autonomía, descentralizar a xestión, respeto pola identidade e a língua, e activar a sociedade. Resulta que en España só hai un partido que representa o que necesita o pobo, a esquerda do PSOE, e os demais, ou son a "derechona" ou son desestabilizadores e inimigos da patria, do proxecto de liberación socialista. Mais, cando convén, gobernamos con eles; cando convén, somos socios de goberno, na Xunta, nos concellos, nas diputacións, nas generalitats.

Iso si: se saen mal as cousas, a culpa é deles, que non estiveron á altura. Por que eles non saben xestionar, son antisistema, son xente rara, cheiran raro. Incluso queren impoñer línguas e decretos, pero iso só o dicimos en campaña, non vaia se-lo demo.

En qué quedamos? A que xogan os socialistas? Soben ou baixan? Son federalistas, galeguistas, ou todo o contrario? Entrarán agora no paradigma da esquerda mediática, sociolóxica e política madrileña que utiliza a derrota na Galicia como a proba obxectiva definitiva que precisaba para confirmar as teses de Galicia Bilingüe? Será que non "compensa" facer fronte aos poderes "ancestrais" que opera(ba)n na nosa terra e que agora van reafirmar a su posición "natural"?

Cuidadiño Romeus, Blancos, Guerras, Vázquezes, Leguinas, amodo. Recordade que non ha moito fuchedes terceira forza na Galicia. Non esquecer que estivechedes fora das quinielas tamén. E sobre todo, lembrade que se queredes gobernar neste pais, haberedes de falar abondo con "estes".

Por que, como di miña nai, "con estos bois hai que arar".

Acéndense as alarmas

Nunha entrevista concedida á COPE, o presidente "in pectore" da Xunta, Alberto Nuñez Feijo09, asegura que “les preguntaremos a los padres en la matrícula del próximo curso en que idioma quieren que sus hijos estudien las materias troncales”. Para Nuñez Feijo09, esto non entra en contradicción coa política lingüística do futuro goberno do PP, que non deixará de “proteger y promover” o galego.

Eu pregunto: que pasa se resulta que unha porcentaxe só pequena de pais elixen o galego como lingua vehicular? Por suposto, nada se pode obxetar, se se da esa opción.

Outra: é libre esta elección cando unha das duas linguas é un idioma minoritario, minorizado, sen prestixio, inmerso nun contexto diglósico, sen presenza institucional, e discriminado en entornos de relevo social como a universidade ou a empresa? Aínda que sexa a ferramenta de comunicación cotiá de máis do 60% da poboación.

Agora que lembro: supón, xa que logo, un problema que un neno dea clases de matemáticas nunha das linguas oficiais da Comunidade galega? Cando se daban en castelán ninguén protestaba, que eu soubera.

E por último: a min nunca me gustou a Química; poderei solicitar que os meus nenos non reciban clases desta "subject"? Ou mellor, se as reciben, será posible entón que non lles expliquen a "química do carbono", que a min paréceme un rollo?

Vai ter razón o meu benquerido amigo Pardiñas, e vai resultar que os galegos queremos que a lingua aútóctona fique só para o Luar e para dar discursos o 25 de xullo en homenaxe a Castelao, Curros e Rosalía.

Primeras impresiones

Me preguntaba el lunes un buen amigo castellano (de Castilla) porque ocurrió lo que ocurrió en las últimas elecciones. Yo, desde mi humilde posición, no tengo muy claras las razones, aunque sí intuyo algunas de las causas que han podido forzar el "sorpasso" del PP.

Creo que el PSOE cubrió una legislatura mediocre -siempre tibios-, aunque mejor que la última de Fraga; además, hizo una campaña pésima: su publicidad era pretenciosa y ridícula, sin un mensaje claro más que el de un presidencialismo ambiguo y sin contenido político ni ideológico, confundiendo en ocasiones el "target" -¿a cuenta de qué el ataque, en medio de los arreones más virulentos de la prensa madrileña, contra Quintana?- y disparando contra el BNG, sin reparar en que, a la postre, habría de negociar con él la conformación del gobierno y, por tanto, generar un problema de partida en la ulterior negociación que nunca fue. Todo esto sin entrar en que tuvieron más presencia Pepe Blanco y ZP, que ni apareciendo en medio de la campaña para cambiar el tono y contenido del mensaje socialista pudieron hacer nada por salvar los trastos. Ahora toca apretar los dientes, comenzar la lucha intestina y centrar mensaje, que me temo que se "centralizará" al gusto de lo que marque Ferraz y con la batuta firme de Blanco, que prepará su futuro -quizás próximo- desembarco: al fin y al cabo, éste último puso reiteradamente en sobreaviso a Touriño pìdiéndole que adelantará los comicios, con una tozuda negativa por su parte que se ha traducido en lo que todos conocéis.

Con respecto al BNG, el tema es aún peor: no han hecho, desde mi humilde punto de vista, una mala legislatura. Insisto en que sus reformas en lo referido al concurso eólico, gestión rural, vivienda y Galescolas serán referencias de gestión para el gobierno Feijo09, con la tijera que vaya a meter, pero referencias. Si algo hay que reconocerle al BNG es proyecto de país, altura intelectual e implicación con la política real. Pero el varapalo ha sido implacable, y yo creo que aplican dos preguntas:

1. ¿No ha sabido el BNG transmitir su política, es decir, no han sabido hacer cuajar su discurso? o, realmente ¿es que el nacionalismo gallego, como dice su historia, es sólo cosa de intelectuales y catedráticos?
2. ¿Puede retornar el BNG a la senda que marcó en su momento X.M. Beiras con más de 400.00 votos (260.000 el domingo)? o, ¿esto sólo se debía a la ausencia de un liderazgo sólido en el PSOE y la "superestructura" que el PP mantenía en toda Galicia?

¿Qué ocurre entonces? Yo supongo que todo se curcunscribe a estas incógnitas, a las que yo, desde mi humilde posición, no puedo contestar; o no me atrevo a reconocer, francamente.

¿Y el PP? Recomiendo moderación, pero creo que hasta 2017 van a reinar con comodidad. Honestamente no creo en que PSOE y BNG, sin liderazgo ni mensaje claro, puedan articular una alternativa creible para uin pueblo tan ¿extraño? como los gallegos. Sólo pediría respeto y máximo cuidado con el gallego: el PP tiene la altísima responsabilidad, y en esto seguro que concordáis conmigo, de revitalizar una lengua en clara regresión social. Y esto, me temo, no se puede hacer sin normalizar. A no ser, claro, que asumas la "selección natural" y dejes al gallego "esmorecer" lentamente.

Reconozco con cierta lástima que mi análisis previo estaba equivocado, pero no por condicionado, parcial, sino por unas conclusiones demoscópicas que, una vez más, no se han acercado ni de lejos. Esta vez he de decir con franqueza que me ha superado, soy incapaz de entender, desde lo más íntimo de mi ser, por que mis compatriotas han elegido la que, a mi personalmente, me parece la opción más marciana.